غلام دافی
تو شهر کوچیک ما همه غلام دافی را می شناختنش توی یکی از خیابونا مغازه کیف فروشی داشت اما خرت وپرتای دیگه هم میفروخت
هر موقع از جلو مغازه اش رد می شدم غلام را پشت پیشخون مغازه می دیدم ودستی براش تکون می دادم
غلام بعد از جنگ به شهر ما اومده بود خیلی بد اخلاق ومنزوی بود معمولا با کسی نمی جوشید ودمخور نمی شد
هر وقت اونو میدیم وباهاش حرف میردم دهنش بوی الکل می داد
یک روز از روبروی مغازه اش رد می شدم .غلام صدام زد وبا دستش علامت داد که برم پیشش رفتم تو مغازه گفتم : آقا غلام کاری داشتی؟ دهنشو آورد بغل گوشم بوی تند عرق خورد بمن گفت:من مامور سازمان سیام نمی دونم چرا منو نمی گیرن توجنوب که بودم رفتم تو سیا
یک روز هم غلام دافی را آوردند دم امامزاده فلکه وسطی شهر به جرم شرب خمر شلاقش زدن
مامور که اونجا حکم غلام را خوند گفت: هی کی به عرق خور شلاق بزنه میره بهشت
در آخر هم رو سقف مینی بوس غلام بلند شد خودشو تکوند وگفت:کسی دیگه بهشت نمی خواد بره میخوام درشو ببندم
رفیقای غلام که اونجا بودن یه هورا براش کشیدن نزدیک بود اوضاع به هم بریزه
بعضی وقتا غلام یک چار لیتری عرق میخرید و دردنباله زاینده رود میخورد وماهیگیری می کرد می رفت تا پل زمونخان سامون ودوباره بر میگشت میومد
یکبار هم رفت کویت یک نامه برا اونا که شلاقش زده بودن نوشته بود اروای شکمتون من اینجا شبانه روز مستم دستتون به من نمیرسه
اسم غلام دافی هم بخاطر کمپرسی دافی که درجنوب داشته روش مونده بود
آخرین باری که غلام را دیدم تو بانک بود وامی را که رو مغازه گرفته بود نتونسته بود قسطاشو بده با رییس بانک مشاجره میکرد
آخر یک روز صبح سرد پاییزی از نزدیک مغازه غلام رد می شدم دیدم آمبولانس وایساده رفتم جلو پرسیدم چی شده گفتن غلام دافی دیشب تو مغازه خودشو دارزده جنازه غلام میبردن یاد اون افتادم یه روز شناسنامه اش را نشنوم داد گفت من نه مهر انتخابات توشناسنامه نه کوپن گرفتم
آخر غلام زیر قرض بانک واماند وخودشو از پرداخت قسط های وام راحت کرد
نویسنده و فرستنده مطلب به تارنمای ناظم سرا: عبداله فتاحی صادق ابادی
