نویسنده:اکبر حسامی
چندی است که به دنبال تعرض به سفارت عربستان وقطع رابطه آن کشور به همراه جیبوتی وسومالی نقدها واظهارنظرهایی به همراه انتشارتصاویر،کاریکاتور ومتن وشعر طنز به همراه طعن وتوهین درفضای مجازی درحال انتشار است به این بهانه یادآوری چند نکته خالی از فایده نیست:
یکم؛هرکشوری براساس منافع ملی که لابد براساس خرد جمعی حاکمیت آن کشور اتخاذ می گردد به دنبال حفظ وافزایش منافع ملی است همانگونه که ما با اختیار خود روابطمان را باکشورهای دیگر کاهش یا افزایش داده ویا قطع می کنیم سایر کشورها هم حق دارند دراین زمینه آنچه صلاح می دانند را اجراکنند ؛اگر تصمیم ما ودولتمردانمان از اعتبارحقوقی وقانونی واحترام بین المللی برخورداراست به نظر می رسد تصمیم دیگر کشورها نیز از همین میزان اعتباربرخوردارباشد وقوانین بین المللی جمعیت و وسعت کشورها را ملاک اعتبار واحترام قلمداد نکرده اند.
دوم: همانگونه که قطع روابط دیپلماتیک ازطرف کشور ما مجوزی برای توهین وطنزهای رکیک ازطرف کشور مورد نظر وهیچ کشور دیگری نخواهد بود وطبعا ما دربرابر این توهین احتمالی سکوت نخواهیم کرد به نظر می رسد دراین مورد بخصوص نیز مجوز توهین به شهروندان کشور دیگر صرف نظر از سابقه تاریخی،وسعت وجمعیت ورنگ ونژاد نخواهیم داشت.
سوم:یکی از جنبه های جالب توجه ما ایرانیان ورود به همه عرصه های تصمیم گیری در همه زمینه های سیاسی،اقتصادی،اجتماعی وفرهنگی است؛فرض کنیم که رفتارکشوری درعرصه داخلی وخارجی نادرست وبرخلاف عرف بین الملل وقوانین جاری بین المللی باشد دراین صورت چه باید کرد؟حمله به سفارت یک کشور باوجود محکومیت این اقدام ازطرف مسئولین رده بالای نظام وحتی امامان جمعه چگونه توجیه می گردد؟سیاست، عرصه دیپلماسی وحرکت براساس منافع ملی است وتشخبص این منافع با کسانی است که دراین زمینه تخصص و مسئولیت دارند.
چهارم:شاعران وطنزپردازان ایران زمین همواره به طنازی شهره بوده اند ابن که شاعری تمام حیثیت کشوری را دریک اختلاف دیپلماتیک که ممکن است ناشی از تضاد منافع اقتصادی یا سیاسی باشد زیر سوال ببرد کار رابرای عادی سازی روابط دشوارخواهد کرد واین موضوع با منافع ملی کشور همخوانی ندارد.
پنجم:ما همبشه به ادبیات خود بالیده ایم ادبیات فارسی را سرشار از ادب واحترام به انسانیت به نمایش گذاشته ایم وتاریخمان اثبات کرده که درگذرگاه تاریخ به ملتها ، اقوام وادیان دیگر با احترام برخورد کرده ایم تاریخ ،همیشه از این فراز وفرودها به چشم خود دیده است ،حوادث تاریخی می گذرند اما آنچه برجای می ماند باتوجه به گسترش رسانه های جمعی شاید با هزینه کم قابل جبران نباشد.
ششم:تولیدات فرهنگی ما را اغلب خودمان می خوانیم چراکه زبان فارسی مخاطبان زیادی دربیرون از مرزهای جغرافیایی ما ندارد اما آنچه مهم است این است که سیل عظیم مخاطبان شبکه های اجتماعی از دیدن،شنیدن وخواندن اینگونه مطالب چه خواهند آموخت یادمان باشد که جمله مشهورسعدی که گفت ،لقمان را گفتند ادب ازکه آموختی گفت از بی ادبان درباره همه افراد صادق نباشد وبسیاری ازما از بی ادبی ،بی ادبی بیاموزیم
